فن آورد

در ابتدای جلسه فکر نمیکردیم واسه دیدن مستند استقبال زیادی ب عمل بیاد اما خیلی جالب بود که قبل از شروع مستند و در هنگام پخش تیزر  تعداد قابل توجهی  از دوستان در محل برگزاری مراسم جمع شدند و اماده دیدن مستند شدند.حتی خود من که الان دارم این گزارش رو واستون مینویسم هم هنوز مستند رو ندیده بودم.وقتی ساعت ۱۲:۳۰ شد بچه های گروه خیلی دقیق و راس ساعت برنامه رو شروع کردند.هنوز من و خیلی از دوستانی که اونجا بودند کاملا درمورد اینکه این مستند چقد میتونه جذاب باشه اطلاعاتی نداشتیم اما وقتی تیزر مستند پخش شد واقعا به دیدن این مستندعلاقه مند شدم و دوس داشتم بطور کامل این مستند رو دنبال کنم .اخه یجورایی حس کردم انگیزه تو تمام این مستند موج میزنه اینکه با چ علاقه ای به این مسابقه میپرداختن و بدون استراحت و شبانه روزی برای هدفشون کار میکردن.چجالب بازهم از کلمه هدف استفاده کردم. اگر دقت کنید در دو پست پیشین هردو بر روی هدف و داشتن هدف تاکید شده.لازمه داشتن انگیزه هدف هست و اگر هدفی نداشته باشیم هیچ انگیزه ای بوجود نمیاد .خب برگردیم به شرح مراسم.

وقتی فیلم شروع شد سکوت زیبایی در جلسه بوجود اومد و همه منتظر بودند که تلاش این بچه ها برای رسیدن به هدفشونو مشاهده کنند.خیلی جالب بود هرچه که میگذشت به تعداد بچه ها اضافه میشد و صندلی های بیشتری اشغال میشد.در اواسط مستند همه متوجه شده بودند که تنها چیزی که این بچه هارو به موفقیت رسونده بود کار و تلاشی بود که منشا اصلی این کار و تلاش همون انگیزه و هدف بزرگ آنها بود.البته چیز دیگری ک به چشم میخورد کارگروهی و هماهنگی بود ک با برنامه ریزی دقیق و هماهنگی سرگروه انجام می شد.وقتی به آخرای مستند رسیده بودیم از دیدن انگیزه این بچه ها انقد انرژی گرفته بودیم که دیگ تحمل نشستن و بیکا موندن رو نداشتیم.وقتی مستند به پایان رسید همه فکر کردند که مراسم تموم شده اما اقای رحمانی ( سرپرست گروه فن آورد) به همه گفت: دوستان لطفا بنشینید.تا لحظاتی دیگر جناب  استاد سیگاری فارغ التحصیل دکترای دانشگاه تهران میخوان درمورد این فیلم واستون صحبت کنند . خب هممون خیلی خوشحال شدیم چون فردی قرار بود این مستند رو واسمون نقد و توصیف کنه که واقعا اون شرایط رو لمس کرده بود و در اینچنین محیطی تحصیل کرده بود.

استاد سخنرانی رو خیلی دوستانه شروع کرد. در ایتدای سخنرانی همهمه و سرصدایی بلند شد و همه بچه ها باهم درمورد مستند بحث می کردند اما استاد همه دوستان رو به سکوت دعوت کرد و بعد به سخنرانی و نقد مستند ادامه داد.

سخنان استاد بسیار دلنشین بود و به همه بچه ها قوت قلب می داد و بیشتر به این اشاره میشد که اینکه میگوییم ما در دانشگاه قوچان درس میخوانیم پس شرایط و امکانات موفقیت برای ما کمتر است یک بهانه بیش نیست.یک بهانه برای پوشاندن بی انگیزگی ناشی از بی هدفی...استاد همچنین به این موضوع بسیار تاکید داشت که هدف خود را مشخص کنید... اینکه چرا این رشته را انتخاب کردید و اینکه رشته خود را بشناسید و استفاده های انرا بدانید.همچنین استاد براین تاکید داشت که تفاوت دانشگاه قوچان با دانشگاه استنفورد هیچ چیز است! و این تنها دانشجویان و انگیزه انهاست که این دانشگاه را از دیگر دانشگاه ها متفاوت ساخته.این همان تاثیر فعالیت های دانشجوییست که موجب می شود یک دانشگاه از دانشگاه دیگری برتری یابد.همچنین ایشان با اشاره به اینکه دانشگاه قوچان دارای اساتید جوان و پر انرژی می باشد زمینه تعامل استاد با دانشجو بسیاربیشتر از دانشگاه های دیگر  است اما اگر دانشجو بخواهد.ایشان همچنین افزود وسایل و لوازم برای همه شما فراهم است لذا تنها نیازی که شما دارید داشتن انگیزه و هدف مشخص است.

ایشان در طول گزارش سه نکته را مطرح کردند:اول انگیزه درونی (عشق و علاقه)، دوم هدف و سوم تلاش.

همچنین با خواندن بیت "نا برده رنج، گنج میسر نمی شود    مزد آن گرفت که جان برادر کار کرد" و آیه شریفه "ان مع العسر یسرا، فان مع العسر یسرا" این قوت قلب را برای شروع فعالیت علمی و عملی دادند.

حرف های استاد بسیار انگیزه بخش و امیدوار کننده بود به گونه ای که چشم هر شنونده عاقلی را به افق روشن موفقیت باز میکرد و تنها لازمه آن تفکر در مورد این مباحث است.

امیدوارم هیچگاه  راه هایتان را راه های فرعی و هدف هایتان را هدف های زائد و بی نتیجه انتخاب نکنید زیرا در نگاه انسان های هدفمند همیشه هدف ها و راه های فرعی کوچک و بی ارزش دیده میشوند.

با  آرزوی موفقیت و سلامتی برای تک تک شما دوستان عزیز شما را به خداوند بزرگ می سپارم.

نویسنده : عارف عباسی                                                                منبع:فن آورد